Enkele tips voor het fotograferen van de Perseiden.
Ieder jaar is er in augustus de Perseiden meteorenregen te zien. Op het hoogtepunt zijn tijdens het donkerste deel van de nacht zo’n 40 tot 80 vallende sterren per uur te zien. Je hebt wat geluk nodig om één en ander goed vast te kunnen leggen, maar gelukkig zijn er ook een aantal zaken die je zelf goed kan beïnvloeden.
Voordat je de tips gaat doorlezen, besef je dan wel dat je altijd een beetje geluk nodig moet hebben want je weet nooit WAAR ze gaan verschijnen en of ze wel voldoende lichtintensiteit hebben om waargenomen te kunnen worden. Het blijft altijd een uitdaging want de lichtflitsen zijn ook erg kort!
Zoek een donkere plek.
Helaas is dit, in tegenstelling tot Afrika, een moeilijke opgave in Nederland. Vrijwel overal zie je in Nederland de invloed van straatlantaarns, snelwegen, kassen of steden. Het is in Nederland helaas vaak vergeven van de lichtvervuiling.
Gelukkig zijn er wel geïsoleerde plekken te vinden waar je iets minder last hebt. De Veluwe, Friesland en Waddeneilanden zijn goede plaatsen om je bezig te houden met sterrenfotografie.
Stel je witbalans wat koeler in
Met name in gebieden waar de lichtvervuiling nog sterk aanwezig is zal je zien dat je beelden met een auto-witbalans instelling aan de warme kant zijn. Door je witbalans richting 4000 Kelvin te zetten krijg je een natuurlijker beeld. Als je in RAW schiet kan je achteraf aanpassingen maken, maar vanwege de nauwkeurigheid stel ik hem persoonlijk liever zelf in de camera in.
Zet je ruisonderdrukking uit
Als je ruisonderdrukking aan staat zal je camera bij het gebruik van lange sluitertijden een zogenaamde “dark frame” substraction gaan toepassen. Er wordt hiervoor een tweede foto gemaakt die net zo lang was als je daadwerkelijke foto. Dus voor 30 seconden belichting komen er 30 seconden wachttijd bij. Je halveert per saldo de tijd, die je zelf goed kan gebruiken om je kansen om vallende sterren te fotograferen te vergroten.
Manual, Bulb, Serie-opnamen en draadontspanner
Als alles goed is ingesteld en je compositie en scherpstelpunt klopt, hoef je zelf eigenlijk niet veel meer te doen. Je kan je camera dus op manual zetten, gebruik maken van interne serie opnamen van je camera (of draadontspanner) en genieten van de nacht.
Zelf gebruik ik de Bulb instelling omdat deze voor mij tot de 30 minuten ingesteld kan worden, waar mijn manual instelling maar maximaal 30 seconden kan belichten.
Doordat ik gebruik maak van de astrotracer functie van mijn Pentax K-1 kan ik namelijk de sterren scherp fotograferen tot maximaal 3 minuten. (Daar een andere keer meer over)
Groothoek met grote lensopening
Om zoveel mogelijk kans te hebben op vallende sterren wil je een zo groot mogelijk deel van de hemel in je zoeker hebben. Neem daarom je groothoek lens mee! Ideaal is een 12 tot 15mm lens op full-frame, maar ook met een 24mm lens zijn mooie beelden te maken. Je wilt daarnaast zoveel mogelijk licht op je sensor krijgen en een diafragma van f2.8 of kleiner is al erg goed. Kleiner kan ook, maar dan zal je met wat hogere ISO waarden moeten gaan werken.
Zet je ISO hoog.
Je hebt een hoge iso nodig om de korte flits van de meteoor of vallende ster goed op te kunnen vangen. ISO 1600 is minimaal, maar liever ga je rond de 3200 of zelfs 6400 ISO zitten. Dit zal een beetje afhangen van de kwaliteit van de sensor in je camera en je eigen tolerantie voor ruis in beelden.
Sluitertijd
Zelf maak ik altijd een serie testopnamen om de kwaliteit van het licht te bepalen. Begin op 30 seconden en kijk dan of je de beweging in de sterren acceptabel vindt. Dit is de kritische tijd waarop je de draaiing van de aarde terug gaat zien in de sterren en je streepjes in plaats van puntjes krijgt.
Heb je daarnaast ook nog de invloed van de maan en/of omgevingslicht, stel dan de belichting wat korter in. Zodra je tevreden bent met je instellingen, kan je een serie gaan maken en hopen op een maar mooie vallende sterren in je beeld
